rozbierać
незак.
1. распранаць;
2. разбіраць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Распра́таваць ’распранаць’ (валож., пруж., Сл. ПЗБ), распра́таць, распра́таці ’распрануць’, распра́тацца ’распрануцца’, распра́твацца ’распранацца’ (Сцяшк.). Гл. апратаць, вопратка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разоблача́ть несов.
1. (раздевать) церк., разг., шутл. раздзява́ць, распрана́ць;
2. перен. выкрыва́ць, выяўля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Разбіра́ць 1 ’разнімаць на састаўныя часткі’, ’сартаваць’ (ТСБМ), ’парадкаваць мясную тушу’ (ТСБМ; трак., дзятл., гарад., Сл. ПЗБ), ’разбураць’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), розбіра́ць ’разумець, цяміць’, ’раздзіраць, расскубваць’, ’разнімаць тушу пасля забою’ (ТС). Ад раз- і браць (гл.)
Разбіраць 2 ’слаць пасцель’ (ваўк., Сл. ПЗБ), розбіра́ць ’распранаць’ (ТС), разбіра́цца ’распранацца’ (Сцяшк.), разабра́цца ’распрануцца’ (воран., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.). З польск. rozbierać ’распранаць’, ’слаць ложак’, rozbierać się ’распранацца’, rozebrać się ’распрануцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
распрана́нне ср.
1. раздева́ние;
2. сня́тие;
3. перен. раздева́ние; ограбле́ние;
1-3 см. распрана́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
uncloak
[ʌnˈkloʊk]
v.
1) распрана́ць (-ца), здыма́ць паліто́ або́ плашч
2) зрыва́ць (ма́ску), выкрыва́ць, выяўля́ць; раскрыва́ць (няпра́ўду, змо́ву)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
áuskleiden
1.
vt
1) раздзява́ць, распрана́ць
2) абшыва́ць (дошкамі), абкле́йваць шпале́рамі; высціла́ць
2.
(sich) раздзява́цца, распрана́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
entkléiden
1.
vt высок. раздзява́ць, распрана́ць
j-n séines Ámtes ~ — зняць каго́-н. з паса́ды
2.
(sich) раздзява́цца, распрана́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)