расче́сться

1. (произвести расчёт) разлічы́цца;

2. (отомстить) разлічы́цца, расквіта́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дажда́цца, ‑ждуся, ‑жджэшся, ‑жджэцца; зак., каго-чаго.

Разм. Тое, што і дачакацца. Пад сярмяжнай мокрай світай Гнеўна б’ецца сэрца, Расквітацца з панскай світай Прагне, не дажджэцца... Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сосчита́ться

1. разлічы́цца; (расплатиться) расплаці́цца;

2. перен. (отомстить, посчитаться) разлічы́цца, расквіта́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посчита́ться разг.

1. (рассчитаться) палічы́цца, разлічы́цца;

2. (свести счёты) паквіта́цца, расквіта́цца, сквіта́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сче́сться сов.

1. (произвести расчёты) разлічы́цца, разабра́цца;

2. перен. расквіта́цца, паквіта́цца, разлічы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адквіта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і расквітацца (у 2 знач.); адпомсціць. Быццам ён [Адам] з неастылым задорам юначым Адквітацца цяпер захацеў да астачы За бацьку, Сярмяжнага майстра бяздомнага, За дзеда, Загнанага парабка цёмнага. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

be even, get even

а) ня быць вінава́тым, расквіта́цца

б) памсьці́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рассчита́ться в разн. знач. разлічы́цца; (свести счёты — ещё) расквіта́цца;

по поря́дку номеро́в рассчита́йсь! па пара́дку нумаро́ў разлічы́ся!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разде́латься разг.

1. упра́віцца;

2. (свести счёты) распра́віцца, расквіта́цца;

я с тобо́й разде́лаюсь я з табо́й распра́ўлюся (расквіта́юся).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

караву́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., каго-што і без дап.

1. Ахоўваць, вартаваць. Каравуліць лес. Каравуліць дабро. □ — Гэта дог наш, не бойся... Ён каравуліць наш сон... Лынькоў.

2. Разм. Падпільноўваць, чакаць каго‑, што‑н. — Я тут, сынок, вечарам пошту атрымаў, — Еўдакім нявесела ўсміхнуўся. — У весніцах запіску знайшоў. Нейкі гад падсунуў. Пагражаюць расквітацца са мной. Дык не сплю вось, каравулю. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)