Скру́ха ‘туга, маркота’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сцяшк., Др.-Падб.), ‘сум, раскаянне’ (Нас., Гарэц.), сукру́ха ‘тс’ (Нар. Гом.), скрух ‘смутак’ (Шн. 2), скрухлі́ва ‘сумна’ (Сцяшк. Сл.), сукру́шны ‘спачувальны’ (ТС). Ст.-бел. скруха ‘раскаянне; шкадаванне, жаль’ з 1577 г. < ст.-польск. skrucha (Булыка, Лекс. запазыч., 134). Аднакаранёвае з крух (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Réue

f - раска́янне, пакая́нне;

über etw. (A) ~ empfínden* [fühlen] перажыва́ць пачуццё раска́яння, раска́янне з прычы́ны чаго́-н.;

~ bekómmen* раска́яцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

запазне́лы разг. по́здний; (несвоевременный) запозда́лый;

~лыя кве́ткі — по́здние цветы́;

~лае раска́янне — запозда́лое раска́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wholehearted [ˌhəʊlˈhɑ:tɪd] adj. шчы́ры;

wholehearted repentance шчы́рае раска́янне;

You have my wholehearted support. Я цалкам вас падтрымліваю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́зні по́здний; (несвоевременный) запозда́лый;

да ~няй но́чы — до по́здней но́чи;

~няе раска́янне — запозда́лое раска́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пенітэнцыя́рны

(фр. penitentiaire, ад лац. poenitentia = раскаянне)

звязаны з асабліва жорсткімі формамі крымінальнага пакарання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

repentance [rɪˈpentəns] n. (for) раска́янне; пакая́нне;

show repentance раска́яцца;

He shows no sign of repentance. Ён зусім не раскайваецца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ка́ята, ката ’раскаянне’ (Нас., Янк. БП). Магчыма, эксцэрпцыя з прыказкі, параўн. «Каита ёсць, да возвороту нема» (Нас., 227). Сустракаюцца іншыя структуры: кая «Кай много, а вороту нет» (калуж., смал.). Дакладны адпаведнік у рус. перм., салікам. каята ’споведзь, раскаянне’, каяты класть ’раскайвацца’. Статус слова няясны (незалежныя інавацыі ў бел. і рус.?, усх.-слав.?. больш старое?), словаўтваральна, як рус. мая(иʼя)та, пры маять ’марыць, мучыць і інш.’ (ёсць недакладнасці ў акцэнтуацыі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ка́янне ’вытворнае ад каяцца; раскаянне’ (БРС, ТСБМ, КЭС, лаг.; Нас.). Статус слова няясны, магчыма, запазычанне з рус.-ц.-слав. каяние ’пакаянне’. У іншых мовах: укр. каянне, рус. каяние, польск. kajanie się ’перасцярога’, чэш. (ст.-чэш.) kánie, славен. kájanje ’ганьбаванне’, ’раскаянне’, серб.-харв. kajánie, балг. каюнѥ. Імя дзеяння, вытворнае з суф. ‑(a)nьje < kajati. Славянскі характар гэтай лексемы не вельмі відавочны; не выключаны ўплыў царкоўнай лексікі, ва ўсякім разе, статус асобных слоў вельмі няпэўны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skrucha

skruch|a

ж. раскаянне, шкадаванне; скруха;

okazać ~ę — раскаяцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)