паразло́мваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Разламаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што (разм.).

Разбіць, разламаць.

Р. акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разло́м, -у, м.

1. гл. разламаць.

2. перан. Парушэнне ўнутранага адзінства; раздвоенасць, надломленасць.

Душэўны р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разлома́ть сов.

1. разлама́ць, мног. паразло́мліваць;

2. (разрушить) разлама́ць, мног. паразло́мліваць, разбуры́ць, мног. паразбу́рваць, паразбура́ць; см. разла́мывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozłamać

зак. разламаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разлама́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разло́мваць, разло́мліваць гл. разламаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паразло́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разламаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разло́мванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разломваць — разламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разло́мліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разломліваць — разламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)