Раздудо́ рыць ’раздуць ; апушыць’ (Шымк. Собр. ). Да дуць (гл.) з рэдуплікацыяй каранёвай часткі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перабо́ льшваць , перабо́ льшыць übertré iben* vt á ufbauschen vt раздуць á uftragen* (перабраць меру ); á ufschneiden* vi трохі схлусіць )
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Разя́ віць ’раскрыць (рот)’ (ТСБМ ), раззя́ віць , роззя́ віць , разьзя́ віць ’раздуць , раскрыць (рот)’ (смарг. , лях. , віл. , беласт. , маст. , шчуч. , Сл. ПЗБ ; Гарэц. , Нас. , Мал. , Мядзв. , Др.-Падб. , Мат. Гом. ), ’крычаць’, перан. ’адчыніць’ (Сл. ПЗБ ), розя́ віць , роззя́ віць , розе́ віць ’шырока адкрыць (рот)’ (ТС ), разя́ віцца , разя́ віца ’раскрыць рот’, ’крычаць’, ’раскрычацца’ (шальч. , трак. , шчуч. , даўг. , Сл. ПЗБ ), разяўля́ цца ’зяваць’ (Яруш. ). Ад раз- і зява́ ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разду́ ты , ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздуць .
2. у знач. прым. Разм. Павялічаны ў аб’ёме, уздуты. Зброі ў .. [Жэнькі] не было бачна, але Таццяна звярнула ўвагу на адтапыранае крысо кажуха і на раздутыя кішэні. Шамякін . Піліп — наш сусед, і ў яго сапраўды быў вол, шэры, худы, з раздутым, пераплеценым жыламі жыватом. Ваданосаў .
3. перан. ; у знач. прым. Разм. Непамерна павялічаны, неапраўдана вялікі. — У нашым цэху празмерна раздутае сярэдняе звяно. Шыцік .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разду́ ть сов.
1. (разжечь) разадзьму́ ць, мног. а́ ць; (ртом) раздзьму́ хаць, мног. у́ хаць;
2. (наполнить воздухом) разадзьму́ ць, надзьму́ ць;
3. (об опухоли) безл. напу́ хнуць, разне́ сці; (о животе) успу́ шыць;
щёку разду́ ло шчака́ напу́ хла, шчаку́ разне́ сла;
живо́ т разду́ ло жыво́ т успу́ шыла;
4. перен. (преувеличить) разг. разду́ ць ; см. раздува́ ть 1—4
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)