вілава́ты, ‑ая, ‑ае.

Вілападобны, раздвоены. Вілаватае дрэва. □ Вілаватая саха падпірала дах. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ambivalent [æmˈbɪvələnt] adj.

1. (about/towards) раздво́ены (пра адносіны, пачуцці); дваі́сты

2. амбівале́нтны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bifid

[ˈbaɪfɪd]

adj.

раздво́ены; разгалінава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

biforked

[ˈbaɪfɔrkt]

adj.

раздво́ены, разьві́лісты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forked

[fɔrkt]

adj.

вілава́ты, раздво́ены; разьві́лісты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ambivalent

[æmˈbɪvələnt]

adj.

супярэ́члівы, раздво́ены (пра пачу́цьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bifurcate

[ˈbaɪfɜ:rkeɪt]

1.

v.

разгаліно́ўвацца

2. [,baɪˈfɜ:rkeɪt]

adj.

раздво́ены; разьві́лісты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дуалісты́чны

(ад лац. dualis = дваісты)

1) які мае адносіны да дуалізму;

2) дваісты, раздвоены.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вілава́ты ’вілападобны, раздвоены’ (БРС, КТС, Федар., 6); ’завілісты, пакручасты’ (Гарэц.). Укр. вілова́тий ’вілаваты’, рус. паўн., смал. вилова́тый ’раздвоены, вілападобны’, ст.-рус. виловатый ’завілісты’ (1556 г.). Прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ov‑atъ. Да ві́лы (гл.). У заходніх і паўднёвых слав. мовах гэта лексема мае суф. ‑ov‑it‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кі́рна ’А‑падобная прылада, сажань’ (Сцяшк. Сл.), ’тоўсты сук’, ’раздвоены корань у караняплодах’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. kirna ’корань дрэва’ (там жа, 405).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)