паплячэ́ць

‘раздацца ў плячах, памужнець’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паплячэ́ю паплячэ́ем
2-я ас. паплячэ́еш паплячэ́еце
3-я ас. паплячэ́е паплячэ́юць
Прошлы час
м. паплячэ́ў паплячэ́лі
ж. паплячэ́ла
н. паплячэ́ла
Загадны лад
2-я ас. паплячэ́й паплячэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паплячэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздава́цца ​1, ‑даецца; заг. раздавайся.

Незак. да раздацца ​1.

раздава́цца ​2, ‑даюся, ‑даешся, ‑даецца; ‑даёмся, ‑даяцеся; заг. раздавайся; незак.

1. Незак. да раздацца ​2.

2. Зал. да раздаваць ​2.

раздава́цца ​3, ‑даецца; незак.

Зал. да раздаваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагуча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; зак.

1. Раздацца (пра які-н. гук).

Прагучаў стрэл.

2. Праявіцца, выявіцца (у гуку, голасе і пад.).

У яго голасе прагучала іронія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

roztyć się

зак. растаўсцець, раздацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

otyć

зак. распаўнець; растаўсцець; разбыцца, раздацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разбу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бу́х, -хла; зак.

1. Набухнуць, раздацца, патаўсцець ад вільгаці.

Боты намоклі, разбухлі.

Пупышкі на дрэве разбухлі.

2. перан. Непамерна павялічыцца, разрасціся.

Штаты разбухлі.

Папка з дакументамі разбухла.

|| незак. разбуха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Распано́шыцца ’разрасціся, раздацца’ (Ядвігін Ш.). Відаць, ад паноша (гл.) ці з польск. rozpanoszyć się ’разбагацець’, гл. Длугаш-Курчабова, 392.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разапха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. (разм.).

1. каго-што. Пхаючы, размясціць па розных месцах, парассоўваць.

Р. рэчы па паліцах.

2. што. Набіваючы чым-н., прымусіць раздацца; разбіць.

Р. яблыкі па кішэнях.

|| незак. распі́хваць, -аю, -аеш, -ае і распіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разапха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Пхаючы, размясціць па розных месцах — пра ўсё, многае. Разапхаць рэчы па кутках.

2. Разм. Набіваючы чым‑н., прымусіць раздацца; разбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разры́нуцца (разри́нуцьца) ’разваліцца, седзячы або лежачы’ (Нас., Гарэц.), ’растаўсцець’ (Нас.). Сюды ж, відаць, розруні́цца ’зрабіцца тоўстым, раздацца’ (ТС), у такім выпадку, магчыма, да руні́цца ’усходзіць, зелянець’, што да руно́ ’густая рунь’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)