rozwiedziony

разведзены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разведённый​I (в разные стороны) разве́дзены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прозу́бренный​I разве́дзены; см. прозубри́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разведённый​III

1. (о паре) разве́дзены; (об огне — ещё) раскла́дзены;

2. (выращенный) разве́дзены; (о животных — ещё) распло́джаны, разгадава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozwodnik

м. разведзены; разваднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

распложённый

1. распло́джаны, разве́дзены, разгадава́ны;

2. распло́джаны; см. расплоди́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размно́женный

1. размно́жаны;

2. распло́джаны, размно́жаны, разве́дзены; см. размно́жить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gesch.

= geschieden – юрыд. разведзены, -ная, -ныя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

развядзён, ‑а, м.

Разм. Разведзены з жонкай мужчына. — Хто гэта паквапіцца цябе браць з дзіцем? Хіба які ўдавец ці развядзён, дык цяпер іх не вельмі стае — удаўцы ўсе на тым свеце, адны ўдовы асталіся. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áufgelöst

a хім. раство́раны, разве́дзены

in Tränen ~ sein — абліва́цца сляза́мі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)