Перадра́ты ’разарваны напалову’ (Растарг.), смал. передра́тый ’тс’. Дзеепрыметнік, аформлены пад уплывам польск. przedarty ’парваны’. Да драць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́шаць ’есці’ (Сл. паўн.-зах., Бяльк., Гарэц.). Укр. кушати, рус. кушать ’тс’, серб.-харв. ку̏шати ’каштаваць’, славен. kúšati ’тс’. Разарваны арэал распаўсюджання сведчыць аб праславянскім характары гэтага слова. Прасл. kusiti < гоц. kausjan (аблаўтная форма kiusan ’каштаваць’) (Мартынаў, Лекс. взаим., 7–72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разо́рванный

1. разадра́ны, раздзёрты, мног. параздзіра́ны;

2. в др. знач. разарва́ны, мног. паразрыва́ны; (лишённый связи) адарва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раздо́ргнуць ’разарваць’ (Нас.), раздо́рганы ’разарваны на часткі’ (Нас.). Да до́ргнуць ’рэзка таргануць’ (Юрч.), параўн. рус. смал. дарга́ць ’рваць, раздзіраць’, калуж. до́ргать ’тузаць’, чэш. дыял. drhat ’скубаць пёры’, серб. дрга́стити ’моцна часаць, раздзіраць’, што ўзводзяць да прасл. *dьrgati (ЭССЯ, 5, 221), роднаснага *dьrati (гл. драць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расте́рзанный

1. разарва́ны, мног. паразрыва́ны, разадра́ны, раздзёрты, мног. параздзіра́ны;

2. пашмата́ны, падра́ны, падзёрты;

3. зму́чаны; см. растерза́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дра́ны

1. (разарваны, паношаны) zerríssen, ábgerissen, zerlúmpt, verschlíssen;

2. (зроблены на тарцы) geríeben;

дра́ная мо́рква geriébene Möhren [Karótten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábgerissen

a

1) разадра́ны, разарва́ны; зно́шаны (аб адзенні)

2) адры́вісты, адры́вачны (аб словах, думках)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дызрупты́ўны

(лац. disruptus = разарваны);

д. адбор — адна з форм штучнага адбору, пры якім унутры папуляцыі ўзнікае полімарфізм, г.зн. некалькі форм, кожная з якіх можа даць пачатак новаму віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

скляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і скляплю, склеплеш, склепле; зак., што.

1. Злучыць, змацаваць пры дапамозе кляпання. Трэснула тая дуга якраз пасярэдзіне, ды так, што ніяк яе не склеіш і не скляпаеш. Жычка. Цяпер скажу: тады назвалі былі мяне ў маёнтак дзеля таго, каб я скляпаў разарваны сабачы ланцуг і прымацаваў яго да будкі. Кулакоўскі.

2. перан. Разм. Сабраць, стварыць (гаспадарку або калектыў). [Тамаш:] — Я от усё пра алейню думаю, няўжо мы яе не скляпаем?.. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рванный

1. (о бумаге, платье и т. п.) падра́ны, падзёрты; пашкумата́ны;

2. (о струне, верёвке и т. п.) парва́ны;

3. (прекращённый) парва́ны; разарва́ны; спы́нены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)