расскака́ться сов., разг.

1. расскака́цца, разагна́цца;

ло́шадь си́льно расскака́лась конь ду́жа расскака́ўся (разагна́ўся);

2. (увлечься скаканьем) расскака́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́вязь, ‑і, ж.

1. Вяроўка, рэмень, ланцуг і пад., якімі прывязваюць, прымацоўваюць каго‑, што‑н. Ласяня тупала каля дубка, нарабіла сарвацца з прывязі. С. Александровіч. Прыгледзеўшыся, .. [Андрэй] убачыў, што хтось адвязвае цялё, якое пасвілася на прывязі. Дуброўскі.

2. Прыстасаванне для прывязвання жывёлы на адкрытым месцы. Разагнацца не было дзе. Я аб’ехаў вакол прывязі. Якімовіч.

•••

Трымаць язык на прывязі гл. трымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разганя́цца несов.

1. разгоня́ться; см. разагна́цца;

2. (обнаруживать широкий размах в чём-л.) разма́хиваться;

3. страд. разгоня́ться; рассе́иваться; распи́ливаться; распа́хиваться; см. разганя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбежа́ться сов.

1. (в разные стороны) разбе́гчыся, мног. паразбяга́цца;

2. (бежать, увеличивая скорость) разбе́гчыся, разагна́цца;

◊

глаза́ разбежа́лись во́чы разбе́гліся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozpęd, ~u

м. разгон; разбег;

nabrać ~u — узяць разбег (разгон); разбегчыся; разагнацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разго́н 1 ’гвалтоўнае рассейванне тлуму’, ’рух з паступова нарастаючай скорасцю’ (ТСБМ), ’размах’ (Касп.), ’разбег’ (ашм., Стан.). Ад раз- і гнаць, ганяць (гл.).

Разго́н 2 ’пасаг маладой у выглядзе гаспадарчай маёмасці, статак’ (Федар.). Магчыма, семантычная інавацыя на базе разагнаць, разагна́цца, г. зн. даць асновы і стымул для далейшага развіцця сямейнай гаспадаркі. У песні чаргуецца з прыгон, параўн.: Wyżań swuoj razhòn, wyżań swuoj pryhòn, / katory da minie nahnàła (там жа). Розныя тыпы пасагу?

Разгон 3 ’расліна расходнік, Glechoma hederacea L.’ (Касп.). Відаць, сінанімічнае ўтварэнне да асноўнай назвы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разнести́сь

1. (о слухе, вести и т. п.) разне́сціся; пайсці́;

2. (прозвучать, раздаться — о звуке, голосе) прагуча́ць, пачу́цца;

3. (разбежаться, разогнаться) разг. разбе́гчыся, разагна́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pęd, ~u

м.

1. імклівы, хуткі рух; бег; палёт;

2. імкненне; памкненне;

3. парастак;

4. фіз. імпульс;

owczy pęd — статкавае пачуццё;

nabrać ~u уст. разагнацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разлете́ться сов., в разн. знач. разляце́цца, мног. паразлята́цца; (ускорить силу движения — ещё) разагна́цца;

пти́цы разлете́лись пту́шкі разляце́ліся (паразлята́ліся);

ли́стья разлете́лись лісты́ разляце́ліся (паразлята́ліся);

таре́лка разлете́лась вдре́безги тале́рка разляце́лася ўшчэнт;

наде́жды разлете́лись надзе́і разляце́ліся;

разлете́вшись, уда́риться о столб разляце́ўшыся (разагна́ўшыся), уда́рыцца аб слуп.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zapędzić się

zapędzi|ć się

зак.

1. разбегчыся; разагнацца; дабегчы; дайсці; дабрацца;

~ć się w głąb lasu — зайсці ў глыб лесу;

~ć się aż pod bramkę спарт. прарвацца пад самыя вароты;

2. перан. разысціся; занадта далёка зайсці;

~ć się w zwierzeniach — занадта далёка зайсці ў прызнаннях

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)