◎ Пуко́ўка ’рагоз’ (беласт., Сл. ПЗБ). Гл. пухоўка ’рагоз’; замена X на к, відаць, пад балтыйскім уплывам; аднак не выключана і паходжанне ад пук ’кветаноснае сцябло, стаўбур’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кія́ш ’рагоз’ (Нар. лекс.). Гл. кіюха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіяхі́ ’рагоз’ (Жыв. сл., Ян.). Гл. кіюха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мячэ́ўнік, ‑у, м.

Абл. Рагоз. Нешырокі пакручасты ручай, скрозь парослы трыснягом і такім магутным мячэўнікам, што скрозь яго, здавалася, без касы і не пройдзеш. Шашкоў. Між купкамі хмызнякоў яшчэ шмат асталося глыбокіх вокнаў-балачын, якія блішчалі чорнай вадою пад зелянінай мячэўніку і кугі. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плясню́х ’рагоз. Typha latitolia L.’ (нясвіж., ЛА, 1). Да плясні (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АМФІФІ́ТЫ [ад амфі... + ... фіт(ы)] водныя, прымацаваныя да грунту вадаёма расліны, большасць лістоў і кветак якіх размешчана пад вадой. Напр., рагоз, трыснёг, стрэлкаліст і інш. Многія амфіфіты — тыповыя прыбярэжна-водныя і земнаводныя расліны-«амфібіі», прыстасаваныя да росту і ў вадзе, і на сушы (гл. Амфібіёнты).

т. 1, с. 329

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

амфіфі́ты

(ад омфі- + фіты)

водныя, прымацаваныя да грунту вадаёма расліны, большасць лістоў і кветак якіх размешчана пад вадой (напр. рагоз, трыснёг, стрэлкаліст).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Сці́на ’рагоз, Typha latifolia L.’, ’катах рагозу’ (ашм., ЛА, 1). Да трысціна (гл.) з адсячэннем пачатковага складу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кіюха́ ’рагоз і насенная шышка рагозу’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. кіёўках (гл.). Аб суфіксальным тыпе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 124.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пухо́ўка ​1, ‑і, ДМ ‑хоўцы; Р мн. ‑ховак; ж.

1. Пучок мяккіх, пушыстых валокнаў, які ужываецца для пудрання.

2. Разм. Пуховая шапка. А я глядзеў на яе — знізу ўверх — на маленькія спартыўныя бацінкі,.. на румяны, атулены белай пухоўкай, твар... Брыль.

пухо́ўка ​2, ‑і, ДМ ‑хоўцы; Р мн. ‑ховак; ж.

1. Тое, што і рагоз.

2. Тое, што і порхаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)