Verbum

ненарма́льнасць, -і, ж.

1. гл. ненармальны.

2. мн. -і, -ей. Ненармальная з’ява.

Ненармальнасці ў рабоце.

няўвя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Адсутнасць узгодненасці, непаразуменне.

Н. у рабоце.

дзелаві́ты, -ая, -ае.

Энергічны, умелы, прадпрымальны ў рабоце.

Д. малады інжынер.

|| наз. дзелаві́тасць, -і, ж.

ла́зершчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Спецыяліст па лазернай тэхналогіі, рабоце з лазернай тэхнікай.

на́вык, -у, мн. -і, -аў, м.

Уменне, выпрацаванае вопытам, практыкай.

Н. у рабоце.

Працоўны н.

непрые́мнасць, -і, ж.

1. гл. непрыемны.

2. мн. -і, -ей. Непрыемнае здарэнне, паведамленне.

Непрыемнасці на рабоце.

прарэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Намеснік рэктара.

П. па навуковай рабоце.

|| прым. прарэ́ктарскі, -ая, -ае.

пік, -а і -у, мн. -і, -аў м.

1. -а. Спічастая вяршыня гары.

2. -у, перан. Найвышэйшы ўздым у развіцці чаго-н., у якой-н. дзейнасці.

П. у рабоце.

3. нязм. Які адносіцца да кароткачасовага рэзкага ўздыму.

Гадзіны п. у рабоце транспарту.

парты́йнасць, -і, ж.

1. Прыналежнасць да партыі (у 1 знач.).

2. Накіраванасць у рабоце, дзейнасці, прасякнутая пэўнай ідэалогіяй.