фо́ртэ, прысл. (спец.).

Моцна, гучна, на поўную сілу музычнага гуку; проціл. піяна.

Іграць ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

piano​2 [ˈpjɑ:nəʊ] adv. mus. пія́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піяні́сіма,

Спец.

1. прысл. Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца вельмі ціха, а таксама само такое выкананне.

[Іт. pianissimo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́ртэ,

Спец.

1. прысл. Моцна, громка, на поўную сілу гуку (пра музычнае, вакальнае выкананне); проціл. піяна.

2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца такім чынам, а таксама само такое выкананне.

[Іт. forte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяні́сіма

(іт. pianissimo)

муз. вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фо́ртэ

(іт. forte)

муз. моцна, на поўную сілу гуку (проціл. піяна).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

piano

I [pɪˈænoʊ]

n., pl. -os

піяні́на n.

to play piano — граць на піяні́не

II [pɪˈɑ:noʊ]

adj., adv., Mus.

пія́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)