Verbum

флама́стар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для пісьма, малявання, у якой пішучым элементам з’яўляецца порысты стрыжань, насычаны фарбавальнікам.

паўуста́ў, -та́ва, м.

Адзін з тыпаў пісьма старажытных грэчаскіх і славянскіх рукапісаў, сярэдні паміж уставам і скорапісам.

|| прым. паўуста́ўны, -ая, -ае.

аўтару́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Прылада для пісьма, у якой чарніла з унутранага рэзервуара аўтаматычна падаецца да пяра.

шыфр, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Сістэма знакаў для сакрэтнага пісьма.

2. Рэгістрацыйны ўмоўны знак на кнігах, рукапісах, дакументах.

|| прым. шы́фравы, -ая, -ае.

клі́напіс, -у, м.

Спосаб пісьма старажытных народаў Пярэдняй Азіі, клінападобныя знакі якога наносілі на гліну або камень.

Вавілонскі к.

|| прым. клінапі́сны, -ая, -ае.

К. надпіс.

счака́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. Стаміцца ад доўгага чакання.

С. пісьма з фронту.

2. Дачакацца.

Пайду да сястры, с. не магу, каб пабачыць.

пашто́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

1. Спецыяльная паштовая картка для адкрытага пісьма.

2. Картка такога фармату з якім-н. малюнкам.

Калекцыя паштовак.

палеагра́фія, -і, ж.

Навука аб развіцці пісьменства і старажытных рукапісах, мэта якой вызначыць час і месца іх узнікнення паводле знешняга выгляду і пісьма.

|| прым. палеаграфі́чны, -ая, -ае.