порха́ть несов. пы́рхаць, лётаць, лята́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запы́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць пырхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папы́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пырхаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́рханне I ср. порха́ние; см. пы́рхаць I

пы́рханне II ср., прям., перен. фы́рканье; см. пы́рхаць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́рхивать несов. пы́рхаць; (вылетать) выпы́рхваць, вылята́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́рхнуць ​1, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да пырхаць ​1.

пы́рхнуць ​2, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да пырхаць ​2.

2. Разм. Выказаць незадавальненне. Ведаў [Архіп], жонка часам пырхне, скажа што і калючае, а пасля хутка адыдзе і становіцца тая ж, звычайная, незаменная. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папы́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пырхаць паціху, час ад часу. Коні ішлі шпарка і трывожна: часта натапырвалі вушы, папырхвалі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parskać

незак. пырхаць; фыркаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prychać

незак.

1. (пра жывёлу) пырхаць, фыркаць;

2. перан. пырхаць; порскаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пырх, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў пырхаць ​1 і пырхнуць ​1. Вяртлявая сінічка пырх — і няма яе... Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)