Воск пчаліны 3/162; 8/642, 643; 9/636

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мёд пчаліны 2/574; 3/162, 174; 7/117, 168; 8/5, 642, 643

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пчели́ный пчалі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пче́льный пчалі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вуза́

‘пчаліны клей’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вуза́
Р. вузы́
Д. вузе́
В. вузу́
Т. вузо́й
вузо́ю
М. вузе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раё́ўня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Абцягнутая тканінай лубянка, у якую збіраюць пчаліны рой для перасадкі ў новы вулей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pszczelny

пчаліны;

miód pszczelny — пчаліны мёд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вуза́, ‑ы, ж.

Пчаліны клей; пропаліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яд, -у, М я́дзе, м.

1. Рэчыва, здольнае выклікаць атручэнне, смерць.

Смяротны яд.

Пчаліны яд.

Яд сумненняў (перан.).

2. перан. Злосць, з’едлівасць.

Кожны гад мае свой яд (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

apian

[ˈeɪpiən]

adj.

пчалі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)