выдзіма́ны

1. (пустой внутри) ду́тый;

2. (полученный путём выдувания) выдувно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для паліўкі. Стаялі на доўгай пустой плошчы, выстраіўшыся ў рад, палівачныя машыны. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́балбатацца, ‑бачуся, ‑бачашся, ‑бачацца; зак.

Разм. У пустой нястрымнай размове сказаць усё, пра што хацелася сказаць і здаволіцца гаворачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нішчы́мны разг.

1. по́стный;

~ная капу́ста — по́стные щи;

2. поро́жний, пусто́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́жні поро́жний, пусто́й; (никем не занятый) свобо́дный;

п. збан — поро́жний (пусто́й) кувши́н;

~няе ме́сца — свобо́дное ме́сто;

◊ пераліва́ць з пусто́га ў ~няе — перелива́ть из пусто́го в поро́жнее

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашалёк, -лька́ м. кошелёк;

◊ то́ўсты к. — то́лстый кошелёк;

пусты́ к. — пусто́й кошелёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрыко́нік

(фр. terriconique, ад terri = пародны адвал + conique = канічны)

конусападобны адвал пустой пароды на паверхні зямлі каля шахты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Абзы́каць ’аббегаць па пустой справе (пра худога, лёгкага)’ (Юрч. Сін., 25); магчыма, да бзік. Параўн. славен. bzikati ’бегчы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раздаба́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Займацца пустымі разважаннямі, пустой размовай; балбатаць. — Во! — матку ў .. [Міхаль] галавой. — Сяргей па гліну паехаў!.. А вы раздабарваеце... Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́сканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ляскаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. На пустой шашы, з боку панскага палаца, пачулася лясканне конскіх падкоў. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)