abdominous

[æbˈdɑ:mɪnəs]

adj.

бруха́ты, пуза́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brzuchaty

брухаты, пузаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

díckbäuchig

a разм. пуза́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

díckleibig

a пуза́ты, тлу́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

báuchig, bäuchig

a пуза́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сыраква́ша, ‑ы, ж.

Густое кіслае малако. [Цешча] прынесла драчоны, пузаты трохлітровы гарлач і старанна сабрала з яго ўвесь вяршок, аж да сіняватай сыраквашы. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pękaty

тоўсты; пузаты; пукаты; букаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пуцга́н ’пузаты’ (Стома–Сініца). Гл. пузган ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гастрэ́я

(лац. gastreum = пузаты, ад gaster, -tros = страўнік)

гіпатэтычная форма першасных мнагаклетачных, якая нагадвае гаструлу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пыхце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; незак.

1. Цяжка дыхаць, сапці. Пыхцела Юля, упіралася, падала, паднімалася і зноў падала, але свайго дамаглася. Гарбук.

2. Тое, што і пыхкаць. А чыгунок, бы пан пузаты, Кіпіць, пыхціць, шуміць заўзята. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)