папрыпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Прыпрэгчы да каго‑, чаго‑н. усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyprząc

зак. прыпрэгчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doprząc

зак. прыпрэгчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падпрэ́гчы, ‑прагу, ‑пражэш, ‑пражэ; ‑пражом, ‑пражаце; пр. падпрог, ‑прагла і ‑прагла, ‑прагла і ‑прагло; заг. падпражы; зак., каго.

Запрэгчы дадаткова да ўжо запрэжанай жывёліны; прыпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпрэ́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыпрагаць — прыпрэгчы (у 1 знач.).

2. Р мн. ‑жак. Від запрэжкі каня — збоку ад аглабель для дапамогі каранніку. Запрагаць у прыпрэжку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пристя́жка ж.

1. (вид запряжки) прыпрэ́жка, -кі ж.;

2. (упряжь для пристяжной лошади) во́рчык, -ка м.;

запряга́ть в пристя́жку запрага́ць на во́рчык;

запря́чь ло́шадь в пра́вую пристя́жку запрэ́гчы (прыпрэ́гчы) каня́ на пра́вы во́рчык, прыпрэ́гчы каня́ спра́ва;

ходи́ть на пристя́жке хадзі́ць на во́рчыку (у прыпрэ́жцы);

3. см. пристяжна́я;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)