шало́м, ‑а, м.

Гіст. Шлем. Хто яго ведае, можа быць, Даверымся даўняй кнізе, Што ворагі нават маглі прыплыць У стольны Мінск па Нямізе, І што наўсцяж па абодва бакі Стаялі харомы І хаты, І што дагэтуль на дне ракі Ляжаць шаломы І латы. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́плаў ’дрыгва’ (парыц., Янк. Мат.), ’гразкае балота; гразкае месца на дарозе’ (лун., Шатал.), ’нанесенае вадой’ (Полымя, 1970, 2, 129), супла́вісты ’гразкі (пра балота)’ (Шатал.). Да плаў, гл. Борысь (Prefiks., 93–94) на аснове беларускіх слоў і серб.-харв. дыял. су́плав ’тое, што нанесена вадой’ узнаўляе прасл. *sǫplavъ < *sъ‑plouti ’разам прыплыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

napłynąć

napłyn|ąć

зак.

1. наплыць; нацячы;

łzy ~ęły — слёзы навярнуліся;

2. прыплыць;

wiele okrętów ~ęło — наплыло (прыйшло) многа караблёў;

3. перан. паступіць; надысці;

~ęły ofiary na powodzian — паступілі ахвяраванні для пацярпелых ад паводкі;

4. перан. нахлынуць;

~ęło mnóstwo ludzi — нахлынула мноства людзей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)