прылітава́ць сов., уст., см. прыпая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпа́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпая́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыпайваць — прыпаяць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Прыпаяць што‑н. знізу; адрамантаваць паяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przylutować

зак. прылітаваць, прыпаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

припая́ть сов.

1. (приделать, прикрепить посредством пайки) прыпая́ць, мног. папрыпа́йваць, уст. прылітава́ць;

2. перен., прост. (употребляется с оттенком усиления в значении: дать, назначить, определить какое-л. наказание) прыпая́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Тое, што і прыпаяць. У гэты ж дзень да .. [механіка] прыкаціў свой веласіпед Несцер Іпатавіч, у якім трэба было нешта прылітаваць. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпо́й ’ільдзіна, якая прыбілася да берага’ (навагр., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. припо́й ’лядовы прыпай’, укр. припа́й ’крыга, якая моцна прымерзла да берагоў’. Нулявы дэрыват ад прыпаяць < паяць (гл.) з чаргаваннем галосных у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыпа́йка, ‑і, ДМ ‑пайцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыпайваць — прыпаяць (у 1 знач.).

2. Р мн. ‑паек. Тое, што прыпаяна да чаго‑н. Па некалькі разоў прыходзіцца перарабляць кожную прыпайку. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)