enticement [ɪnˈtaɪsmənt] n.

1. перама́ньванне

2. спаку́са; прына́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прива́да ж., охотн., рыб.

1. (действие) прына́джванне, -ння ср., прына́да, -ды ж.;

2. (приманка) прына́да, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

decoy​1 [ˈdi:kɔɪ] n. прына́да;

a decoy duck ва́бік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мармы́шка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑шак; ж.

Адлітая са свінцу штучная прынада для лоўлі рыбы; разнавіднасць блясны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przynęta

ж. прынада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. насадзіць².

2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.

Рыба з’ела насадку.

3. Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што-н.

Канічная н.

Н. чыгуннай муфты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваб ’вабенне птушак’ (Федар.); ’паляванне з рогам на дзічыну’ (КТС), ваба ’прынада, спакушэнне’ (БРС, Гарэц.). Прасл. утварэнне ад *vabiti, параўн. польск. wab ’прынада; вабік’, серб.-харв. ва̑б, ва́ба ’прынада, покліч’, славен. vab ’прынада’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нажи́вка ж. прына́да, -ды ж.; (живец) жыве́ц, род. жыўца́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kóder

m -s, - прына́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lóckmittel

n -s, - прына́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)