acknowledge [əkˈnɒlɪdʒ] v.

1. прызнава́ць; згаджа́цца (з чым-н.);

aknowledge the need for reforms прызнава́ць неабхо́днасць рэфо́рм;

acknowledge one’s guilt/mistake прызнава́ць сваю́ віну́/памы́лку

2. выка́зваць удзя́чнасць

3. пацвярджа́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вініцца ’прызнавацца ў віне’; ’слухацца, падпарадкоўвацца’; ’правініцца’ (КТС). Укр. вини́тися ’прызнавацца ў віне’, рус. виниться ’прызнаваць за сабою віну, прасіць прабачэння’; ’быць абвінавачаным’, смал. ’прызнаваць чыю-небудзь уладу, падпарадкоўвацца’, польск. winić się ’прызнаваць сваю віну’. Зваротная форма да вініць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

легітымі́раваць

(с.-лац. legitimare)

прызнаваць законам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прызнава́цца, ‑знайся, ‑знаешся, ‑знаецца; ‑знаемся, ‑знаяцеся; незак.

1. Незак. да прызнацца.

2. Зал. да прызнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Скасаваць (касаваць), прызнаць (прызнаваць) несапраўдным. Ануляваць дагавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

1. гл. адмовіць.

2. Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго-н.; абвяргаць што-н., выступаць супраць чаго-н.

А. мастацтва.

А. сваю віну.

|| наз. адмаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цані́ць, цаню́, цэ́ніш, цэ́ніць; цэ́нены; незак., каго-што.

1. Вызначаць грашовы кошт каму-, чаму-н.; назначаць цану.

Ц. тавар.

2. Прызнаваць важнасць, каштоўнасць, значэнне каго-, чаго-н.

Ц. духоўныя якасці чалавека.

Ц. дружбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гамбава́ць ’прызнаваць кепскім’. Гл. га́мба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капітулява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; зак. і незак.

1. Здацца (здавацца), згадзіўшыся на капітуляцыю, адмовіўшыся ад барацьбы.

Безагаворачна к.

2. перан. Адступіць (адступаць) перад цяжкасцямі, перашкодамі; прызнаць (прызнаваць) сваё бяссілле, слабасць.

К. перад цяжкасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́яцца, ка́юся, ка́ешся, ка́ецца; ка́йся; незак.

1. Прызнавацца ў грахах, спавядацца ў царкве.

2. Прызнаваць сваю віну, памылку перад кім-н.

К. ў сваіх учынках.

Сын каяўся, што не так зрабіў.

|| зак. пака́яцца, -ка́юся, -ка́ешся, -ка́ецца; -ка́йся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)