паралелепі́пед, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: прызма, асновай якой з’яўляецца паралелаграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́зма мат., физ. пры́зма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чатырохгра́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае чатыры грані. Чатырохгранная прызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prism

[ˈprɪzəm]

n.

пры́зма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трохвуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тры вуглы, у форме трохвугольніка. Трохвугольная прызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Prísma

n -s, Prísmen пры́зма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

біпры́зма

(ад бі- + прызма)

прызма, склееная з дзвюх прызмаў іх асновамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

graniastosłup

м. геам. прызма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pryzmat, ~u

м. прызма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

многастаро́нні, ‑яя, ‑яе.

1. Які мае некалькі старон. Многастаронняя прызма.

2. Абавязковы для некалькіх зацікаўленых бакоў, удзельнікаў чаго‑н. Многастаронні дагавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)