поработи́ть сов., прям., перен. заняво́ліць; прыгне́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утесни́ть сов., уст. (притеснить) прыці́снуць, прыгне́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгнёт, ‑у, М ‑гнёце, м.

Дзеянне паводле дзеясл. прыгнесці — прыгнятаць (у 2 знач.); жорсткі ўціск, эксплуатацыя. Класавы прыгнёт. Нацыянальны прыгнёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przytłoczyć

зак. прыгнесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uciemiężyć

зак. прыгнесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

udręczyć

зак. прыгнесці; замучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыгне́чанне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыгнесці — прыгнятаць (у 2 знач.).

2. Прыгнечаны, змрочны стан. Бесперапынны стан псіхікі ў напружаным прыгнечанні можа знішчыць у чалавеку імкненне. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przygnieść

зак.

1. прыгнесці;

2. прыдушыць, прыціснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przygnębić

przygnębi|ć

зак. прыгнесці;

to mnie ~ło — гэта мяне прыгняло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

придави́ть сов.

1. прыдушы́ць, мног. папрыду́шваць; (прижать) прыці́снуць, мног. папрыціска́ць;

2. перен., прост. прыгне́сці, прыгнясці́, мног. папрыгнята́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)