Важда́цца ’займацца чым-небудзь, корпацца’ (БРС, Мядзв.), важгацца ’тс’ (Шат.), важданіна ’корпанне’ (КТС). Рус.возжаться, вожжаться ’вазіцца, быць у любоўнай сувязі’, важдаться ’тс’, важдать ’вадзіць, абняслаўліваць’, важдение ’хлусня’, важда ’марока, насланнё’, вожданина ’непатрэбная затрымка ў працы’, укр.ваджува́тися ’прывязвацца, прычэплівацца да каго-небудзь’. Варыянты са ‑жд‑, ‑жж‑, ‑зж‑, ‑зг‑ з’яўляюцца, відаць, вынікам экспрэсіўнага ўжывання дзеяслова і кантамінацый з ва́дзіць, прынаджваць, вазіцца і іншымі словамі. Слова важдацца таго ж паходжання, што і бел.вожка, рус.вожжи, польск.wodze, славен.vȏjka, г. зн. да *vodi̯a (Фасмер, 1, 332).
1.(1і2ас.неўжыв.). Знаходзіцца ў адпаведнасці з кім‑, чым‑н.; узгадняцца. Версія не вяжацца з фактамі. □ Гэта была праўда, але праўда гэтая не вязалася з душой жанчыны.Чорны.// Ладзіцца, атрымлівацца. Гаворка не вязалася. Лявону больш не было чаго казаць.Чарнышэвіч.
2. Прыставаць, прывязвацца, чапляцца. — А ты таксама не вяжыся вельмі да людзей! — параіла Вычыха.Кулакоўскі.
3.Зал.да вязаць (у 1, 3 знач.).
•••
Вязацца слатою — прыставаць, чапляцца да каго‑н.
Вязацца ў сварку — умешвацца, увязвацца ў сварку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kétten
1.
vt прыко́ўваць, прывя́зваць; закава́ць у ланцугі́ [кайданы́]
j-n an sich (D) ~ — прыкава́ць каго́-н. да сябе́, звяза́ць чый-н. лёс са сваі́м
2.
(sich)
1) злуча́цца
2) (anA) прывя́звацца (да каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
to attach a rope to smth — прывяза́ць вяро́ўку да чаго
2) прыклада́ць (ма́рку)
3) надава́ць, прыпі́сваць
to attach importance to — надава́ць зна́чаньне чаму́
4) наклада́ць а́рышт (на маёмасьць)
2.
v.i.
1) прывя́звацца
2) далуча́цца
He has attached himself to us — Ён прывяза́ўся да нас
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
чапі́цца, чаплюся, чэпішся, чапіцца; незак.
Разм.
1. Зачэплівацца за што‑н. Пастушка не бароніць шкоды, А мацае ў траве рукой. Далей сігае, як бусліха, За косы чэпіцца ассё...Лось.
2.перан. Прыдзірацца да каго‑, чаго‑н., прывязвацца да каго‑, чаго‑н. Паліцыі там няма, і хіба цяжка лясным хлопцам зрабіць для Міці паслугу. Тады ў немцаў не будзе падстаў чапіцца да сям’і.Навуменка.[Нэлі:] — Зноў да слова чэпішся? Нельга так. Ты сталы чалавек, і я цябе ад душы віншую...Савіцкі.— Ну а чаго, уласна кажучы, чапіцца да гэтага колеру? Чырвоны, дык чырвоны.Чаркасаў.// Прыставаць да каго‑н. з якім‑н. намерам, патрабаваць настойліва чаго‑н. А .. [Пэпік], як толькі выйду на вуліцу, і целяпаецца ўслед за мною, як хвост. І ўсё чапіцца, страшыць, пагражае.Сачанка.— Чапіцца да .. [Валі] тамашні бургамістр, гэты гарбаты граф Паўзуновіч.Шашкоў.// Назаляць, дапякаць каму‑н. — Чаму, мама, Собіны наплачуцца з Колем? — чапіцца да мацеры Шура.Васілевіч.Часцей напіўся з адным .. запытаннем чалавек з перавязанай рукой: — Ды ці хутка мы дапаўзём.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)