Verbum

п’янлі́вы, -ая, -ае.

Які прыводзіць да стану ап’янення; хмельны.

П. водар.

|| наз. п’янлі́васць, -і, ж.

спусташа́льны, -ая, -ае.

Які прыводзіць да спусташэння, нясе спусташэнне.

Спусташальныя войны.

|| наз. спусташа́льнасць, -і, ж.

ядна́нне, -я, н.

1. гл. яднацца, яднаць.

2. Цесная сувязь, якая прыводзіць да адзінства, згуртаванасці.

канфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; незак., каго (што) (разм.).

Прыводзіць у канфуз.

|| зак. сканфу́зіць, -фу́жу, -фу́зіш, -фу́зіць; -фу́жаны.

астыгматы́зм, -у, м. (спец.).

Анамалія праламляльнага асяроддзя вока, якая прыводзіць да расплывістасці адлюстравання.

|| прым. астыгматы́чны, -ая, -ае.

ахаро́швацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Прыбірацца ў лепшае адзенне, прыводзіць сябе ў парадак.

А. перад люстрам.

слупня́к, -у́, м.

Вострая інфекцыйная хвароба, якая прыводзіць да сутаргі мышцаў.

|| прым. слупняко́вы, -ая, -ае.

Слупняковыя сутаргі.

накаўтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго.

У боксе: прывесці (прыводзіць) праціўніка ў стан накаўта.