пригвожда́ть несов.

1. прыбіва́ць;

2. перен. прыко́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пришиба́ть несов. прыбіва́ць; удара́ць; см. пришиби́ть​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пришива́ть несов.

1. прям., перен. прышыва́ць;

2. (прибивать) прыбіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ла́ціць 1 ’латаць’ (талач., ДАБМ). Да лата 1 ’лапік’ (гл.). Суф. ‑іць аформіўся пад уплывам дзеяслова ладзіць ’тс’.

Ла́ціць 2 ’прыбіваць страху латамі’, ’прыбіваць латы да крокваў’ (Бяльк., Касп., Шат., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.; ваўкав., КЭС). Да лата 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przygważdżać

незак.

1. прыбіваць;

2. перан. прыкоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прибива́ть несов., в разн. знач. прыбіва́ць; (волной — ещё) прыганя́ць; см. приби́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэшэці́ць ’прыбіваць жэрдкі да крокваў’ (ТС). Укр. решетити ’дзіравіць; абрашэчваць’. Да рашотка 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набіўка (nabiŭka) ’прыстасаванне для ткання паясоў’ (ваўкав., Арх. Федар.), укр. гуцульск. на́бівка ’набіліцы’. Ад набіва́ць ’прыбіваць ніткі’, біць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przybijać

незак.

1. прыбіваць;

2. (да берага) прычальваць, прыставаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ánschwemmen

vt нано́сіць, прыбіва́ць (вадой пясок і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)