прачэ́сваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прачасаць ​1.

прачэ́сваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прачасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачаса́ны ​1 і прачэ́саны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прачасаць ​1.

прачаса́ны ​2 і прачэ́саны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прачасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачэ́сванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць ​1 — прачасаць ​1.

прачэ́сванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць ​2 — прачасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачаса́ны I в разн. знач. прочёсанный; см. прачаса́ць I

прачаса́ны II плотн. протёсанный; см. прачаса́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прачо́ска ​1, ‑і, ДМ ‑чосцы; Р мн. ‑сак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць ​1 — прачасаць ​1.

прачо́ска ​2, ‑і, ДМ ‑чосцы; Р мн. ‑сак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прачэсваць ​2 — прачасаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vórfühlen

vt перан. прама́цваць, зандзі́раваць грунт

im Wald ~ — прачаса́ць лес (у пошуках праціўніка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Прамато́рніца ’жанчына, поўная радасці жыцця’ (Федар. 7). Да маторны (гл.). Прэфіксальная форма пры адсутнасці ў гэтым гняздзе славянскіх слоў дзеясловаў наводзіць на думку аб кантамінацыі захаванага ст.-бел. промоторь ’пратэктар, заступнік’ (Ст.-бел. лексікон), што з польск. promotor ’натхніцель; заступнік, апякун’, якое ўзыходзіць да лац. prōmovere ’рухаць наперад’ (параўн. SEJC, 396), і маторны ’рухавы, жвавы’ з афармленнем суфіксам -///с/, Параўн. яшчэ і прачасаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абла́ва, ‑ы, ж.

Паляванне, пры якім месца, дзе знаходзіцца зверына, акружаецца, ачэпліваецца паляўнічымі і загоншчыкамі. Аблава на ваўкоў. □ Ляснік хутка выйшаў з пакояў, а пан стаў меркаваць, як бы акружыць лес і зрабіць аблаву. Чарот. // Акружэнне якога‑н. месца з мэтай злавіць каго‑н. Акружылі мы прымежны гай, Пачалі на ворагаў аблаву. Панчанка. У часе блакады ў горадзе таксама былі праведзены масавыя аблавы і арышты. Няхай. // Пра асоб, якія робяць аблаву. Даўно аблавай прачасаць пара Аколіцы бароў, глухую гаць. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)