Dúrchfluss

m -es, -flüsse

1) працяка́нне

2) прато́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

протека́ние

1. працяка́нне, -ння ср.;

2. праміна́нне, -ння ср.; міна́нне, -ння ср.;

3. прахо́джанне, -ння ср.; см. протека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сама...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) накіраванасць дзеяння (названага ў другой частцы) на самога сябе, напрыклад: самаадукацыя, самааналіз, самакантроль; 2) здзяйсненне, працяканне дзеяння; а) само сабой, адвольна, без пабочнай дапамогі, напрыклад: самазагаранне, самаразбурэнне, самазараджэнне; б) аўтаматычна або механічна, напрыклад: самадзелка, самазарадны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпі́дны

(лац. torpidus)

мед. здранцвелы, неадчувальны, вялы, які не рэагуе (напр. т-ае працяканне хваробы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хронабіяло́гія

(ад хрона- + біялогія)

раздзел біялогіі, які вывучае біялагічныя рытмы, працяканне розных біялагічных працэсаў у часе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аптыміза́тар

(ад лац. optimus = найлепшы)

набор тэхнічных устройстваў, які забяспечвае аптымальнае працяканне пэўнага вытворчага або тэхналагічнага працэсу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэркурэ́нтны

(лац. intercurrens, -ntis = які дамешваецца)

які выпадкова далучаецца;

і. захворванне — захворванне, якое ўскладняе працяканне іншага захворвання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнітадына́міка

(ад магніта- + дынаміка)

раздзел навукі аб магнетызме, які ахоплівае магнетычныя з’явы, працяканне якіх залежыць ад часу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прато́ка ’рака, якая злучае два вадаёмы; канал’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Нас.), прото́ка ’тс’ (ТС). Параўн. рус. прото́ка, ст.-польск. przetoka, чэш. průtok, славац. prietok ’працяканне; канал’, балг. про́ток ’праліў’. Вытворнае з суф. ‑а ад працякаць з чаргаваннем галосных. Узнаўляецца прасл. *protokъ (БЕР, 5, 790), *pertoka (Банькоўскі, 2, 916).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эклампсі́я

(гр. eklampsis = успышка)

1) захворванне, якое ўскладняе працяканне цяжарнасці, роды і суправаджаецца сутаргавымі прыступамі, непрытомнасцю і інш.;

2) уст. тое, што і спазмафілія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)