прасе́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прасячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрасяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Прасячы ўсё, многае.

П. палонкі.

2. Пралажыць высечкай многа чаго-н.

П. праходы ў лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chop through

прасячы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прасяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасякаць — прасячы, прасекчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасе́кчы

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасяку́ прасячо́м
2-я ас. прасячэ́ш прасечаце́
3-я ас. прасячэ́ прасяку́ць
Прошлы час
м. прасе́к прасе́клі
ж. прасе́кла
н. прасе́кла
Загадны лад
2-я ас. прасячы́ прасячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прасе́кшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасяка́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прасячы, прасекчы.

прасяка́ць ​2, ‑ае.

Незак. да прасякнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проде́лать​I сов. (отверстие) прарабі́ць, прабі́ць; (прорубить) прасячы́, прасе́кчы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прасе́чка ’перашкода’ (Нас.). Суфіксальны дэрыват ад прасячы (гл.). Да семантыкі параўн. рус. пресе́чь ’перарваць, спыніць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przerąbać

зак.

1. перасячы; рассячы;

2. прасячы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прасе́чаны

1. в разн. знач. прору́бленный; просечённый;

2. просечённый;

1, 2 см. прасячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)