праслаўля́цца несов., возвр., страд. прославля́ться; см. прасла́віцца, праслаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праслаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да праславіцца.

2. Зал. да праслаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́славіцца, ‑слаўлюся, ‑славішся, ‑славіцца; зак.

Разм. Стаць вядомым у якасці каго‑н.; праславіцца. Ён выславіўся як актывіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праслаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. праслаўляць — праславіць (у 1, 2 знач.) і стан паводле дзеясл. праслаўляцца — праславіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wsławić się

зак. праславіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

куш, ‑а, м.

Разм.

1. Стаўка ў картачнай гульні.

2. Вялікая сума грошай. Круцкі разлічваў доўга жыць, зарабіць на важнай аперацыі вялікі куш, праславіцца ў «вольным свеце». Гамолка.

[Ад фр. couche — стаўка ў гульні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zasłynąć

зак. z czego, czym праславіцца чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odznaczyć się

зак. [od-znaczyć się] адзначыцца; праславіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

popisać się

зак. адзначыцца, вылучыцца, вызначыцца, праславіцца, паказаць (праявіць) сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ruhm

m -es сла́ва;

~ davóntragen* [érnten] дабі́цца сла́вы, прасла́віцца;

auf dem Gípfel séines ~es ánlangen дасягну́ць вышыні́ сваёй сла́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)