наталыза́ць

‘нацягацца, прамантачыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наталыза́ю наталыза́ем
2-я ас. наталыза́еш наталыза́еце
3-я ас. наталыза́е наталыза́юць
Прошлы час
м. наталыза́ў наталыза́лі
ж. наталыза́ла
н. наталыза́ла
Загадны лад
2-я ас. наталыза́й наталыза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наталыза́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

strwonić

зак. прамантачыць, прамарнатравіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прашы́кацца ’праматацца, прамантачыць грошы’ (Шат.). Да шыкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перагуга́ць ’прамантачыць, прагуляць’ (Нас.). Да пера- і гуга́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przehulać

зак. прагуляць, прамантачыць, прапіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozszastać

зак. прамантачыць, прагуляць; разбазарыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перагайдама́чыць ’перавесці ў чужыя рукі; перамарнатравіць, прамантачыць дабро (грошы)’ (Нас.). Да пера- і гайдама́к (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

промота́ться​II сов. (разориться), разг. прамата́цца, прамата́ць гро́шы, маёмасць і да таго́ падо́бнае, праманта́чыць гро́шы, маёмасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пракуя́чыць ’прапіць, прамантачыць’ (Мат. Гом.). Бліжэйшыя адпаведнікі ў куя́ ’злосная жанчына’, укр. куя́ ’пануры чалавек, стары буркун’, рус. куя́ва ’неахайная, раскудлачаная жанчына’, польск. kujava ’неўрадлівы, бясплодны ўчастак поля’, якія ўзыходзяць да прасл. *kujati, параўн. рус. ц.-слав. куꙗти ’наракаць, бурчэць’, серб.-харв. кујати ’хварэць’, славен. kujati ’злавацца’ (падрабязна гл. Трубачоў, Эт. сл., 13, 85; Слаўскі, 3, 322 і наст., Сной₂, 333). Бел. дзеяслоў быў утвораны прэфіксальна-суфіксальным спосабам па тыпу прамантачыць, насвіннячыць і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dent​1 [dent] n. умя́ціна, выбо́іна

♦

make a dent in smth. скараці́ць ко́лькасць чаго́-н. (асабліва грошай);

make a dent in one’s fortune infml праманта́чыць бо́льшую ча́стку свайго́ бага́цця

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)