пролеза́ть несов., прям., перен. прала́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прале́зці гл пралазіць I

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

проти́скиваться

1. праціска́цца, прапіха́цца, прала́зіць;

2. страд. праціска́цца, прапіха́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przełazić

незак. пралазіць; пералазіць (праз што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ты́шчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑шчыцца; незак.

Разм. Пралазіць, прабірацца з цяжкасцю; лезці куды‑н. Няхутка задрамаў... Чую, што нехта пад коўдру тышчыцца. Мыслівец. То перад вачыма, то тамака вунь, уводдалі — тышчылася вясенняе зяленіва, лезла напралом. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прала́за ’пранырлівы чалавек, прайдзісвет, спрытнюга’ (ТСБМ). Рус. прола́за ’тс’. Дэрыват ад пралазіць < лазіць. Семантыка аналагічная пройда, прайдоха і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інсінуа́тар

(лац. insinuator які тайна пралазіць)

той, хто карыстаецца метадам інсінуацый; паклёпнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інсінуі́раваць

(лац. insinuare = пралазіць, пракрадвацца)

узводзіць паклёп на каго-н. (гл. інсінуацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шчамі́цца разм (пралазіць) (mit Mühe) dúrchkriechen* vi (s), sich dúrchzwängen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прота́лкиваться

1. (протискиваться) праціска́цца, прапіха́цца, прала́зіць;

2. страд. праштурхо́ўвацца, прапіха́цца, прапі́хвацца; падштурхо́ўвацца; см. прота́лкивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)