надкусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак., што.

Пракусіць крыху або адкусіць частку чаго-н.

Н. яблык.

|| незак. надку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надку́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракусіць, пракусаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Пракусіць злёгку, зверху, не да канца. Накусіць яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надкусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Пракусіць крыху або адкусіць частку чаго‑н. Надкусіць яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праджгну́ць

‘пракусіць каго-небудзь, што-небудзь джалам; лупянуць дубцом, крапівой, розгай каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праджгну́ праджгнё́м
2-я ас. праджгне́ш праджгняце́
3-я ас. праджгне́ праджгну́ць
Прошлы час
м. праджгну́ў праджгну́лі
ж. праджгну́ла
н. праджгну́ла
Загадны лад
2-я ас. праджгні́ праджгні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час праджгну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пракуса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пракусіць у некалькіх месцах.

2. і без дап. Кусаць некаторы час. Камары пракусалі да раніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак.

1. што. Кусаючы, раздзяліць напалам, на часткі. Перакусіць нітку. Перакусіць саломінку. // Перарэзаць шчыпцамі, кусачкамі. Перакусіць дрот. // Пракусіць наскрозь. Воўк перакусіў горла каню.

2. чаго і без дап. З’есці чаго‑н. нямнога, паесці збольшага, наспех; закусіць. Хадакі прыселі на лаўцы каля плота, дасталі з торбы хлеб і па скрыліку сала, каб перакусіць з дарогі. Пальчэўскі. Абедаць не было калі. Селі перакусіць перад тым як класці вазы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przegryźć

przegry|źć

1. перагрызці, перакусіць;

2. прагрызці, пракусіць;

mysz ~zła worek — мыш прагрызла мяшок;

3. раз’есці;

4. разм. закусіць, перакусіць; падсілкавацца; падмацавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)