прокопти́ть сов.

1. (подвергнуть копчению) правэ́ндзіць, завэ́ндзіць;

2. (загрязнить копотью) пракуры́ць, закуры́ць, пракуро́дыміць, пракурады́міць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праку́рваць несов.

1. в разн. знач. проку́ривать;

2. (загрязнять копотью) прока́пчивать;

1, 2 см. пракуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verráuchen

1.

vt

1) куры́ць

2) пракуры́ць (грошы)

2.

vi (s)

1) выдыха́цца, выпара́цца

2) прахо́дзіць (пра гнеў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

праку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пракурыць.

2. у знач. прым. Які набраўся дыму, прапахся дымам ад курэння; з адзнакамі працяглага курэння. Пракураны голас. □ У пракураным пакоі пры святле мігатлівай газоўкі засядае настаўніцкі камітэт. Хведаровіч. Верхняя губа з рэдкай рыжай шчэццю ўздрыгвае, агаляючы пракураныя зубы. Асіпенка. Пракураныя вусы Сымона былі апушчаны канцамі ўніз, з-пад густых навіслых брывей пранікліва глядзелі суровыя вочы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)