ачаговае разрастанне запаленчага паходжання клетак маладой злучальнай тканкі ў выглядзе невял. вузельчыка. Найчасцей бывае пры інфекц. працэсах (туберкулёз, сіфіліс, праказа, бруцэлёз, тулярэмія, актынамікоз), калагенавых хваробах і на месцы, куды трапілі ў арганізм іншародныя целы. Некаторыя гранулёмы маюць спец. назвы (пры туберкулёзе — бугарок, пры сіфілісе — гума).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Тронт ‘непрыемны пах, смурод’ (шчуч., Сл. ПЗБ), сюды ж транлівы ‘смярдзючы’, гл. Аўтары Сл. ПЗБ (5, 125) звязваюць з польск.trąd ‘праказа’, што малаверагодна. Утворана ад польскага дзеяслова trącić ‘патыхаць, тхнуць, смярдзець’ ці хутчэй непасрэдна ад запазычанага тронціць1, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пе́гі ’вяснушкі, рабацінне’ (астрав., Сл. ПЗБ), польск.piega, н.-луж.pěga, в.-луж.piha, чэш.píha, славац.peha, балг.пе́га ’вяснушка’, славен.pẹ́ga ’вяснушка, пляма’, макед.пега ’тс’, серб.-харв.пе̏га ’вяснушка; брудная пляма’, сюды ж рус.пе́гий ’плямісты; пярэсты; рабы’, ст.-слав.пѣготы ’праказа, нарывы’. Прасл.*pěga і прыметнік *pěgъ узыходзяць да і.-е.*poi̯g‑/*pei̯g (з якімі звязана аснова *pig‑ у ст.-інд.piṅga ’чырвона-карычневы’, piŋgas, piŋgalás, piñjaras ’залаціста-жоўты’, лац.pingō ’малюю, вышываю’, ст.-грэч.πίγγαλος ’яшчарка’), паралельнага да і.-е.*pei̯kʼ‑ > што дало прасл.*pьsati, першапачатковае значэнне якога было ’маляваць’, параўн. укр.пи́санка ’размаляванае велікоднае яйка’, рус.писать (картину) ’маляваць’. Адзінкавая фіксацыя бел.пе́гі, відаць, сведчыць пра запазычанне з польск.piegi ’вяснушкі’.