прои́грывать несов.

1. (в игре) прайграва́ць; прагу́льваць;

2. (исполнять, играть) прайграва́ць;

3. (лишаться чего-л., утрачивать) прайграва́ць; прага́дваць; стра́чваць; см. проигра́ть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамі́зіцца, ‑міжуся, ‑мізішся, ‑мізіцца; незак.

Прайграваць у карты ў выніку рамізу (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przegrywać

незак. прайграваць, прагульваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прайграва́цца несов.

1. прои́грываться; см. прайгра́цца;

2. страд. прои́грываться; см. прайграва́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мінусава́ць

‘памяншаць што-небудзь на якую-небудзь колькасць, аднімаць што-небудзь; выпускаць што-небудзь у меншай колькасці; прайграваць, быць банкрутам; быць у дрэнным стане’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мінусу́ю мінусу́ем
2-я ас. мінусу́еш мінусу́еце
3-я ас. мінусу́е мінусу́юць
Прошлы час
м. мінусава́ў мінусава́лі
ж. мінусава́ла
н. мінусава́ла
Загадны лад
2-я ас. мінусу́й мінусу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мінусу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

продува́ть несов.

1. в разн. знач. прадзіма́ць;

2. (проигрывать) прост. прайграва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проса́живать несов., прост.

1. (пробивать) праса́джваць, прабіва́ць;

2. (тратить) праса́джваць; (проигрывать — ещё) прагу́льваць, прайграва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абвурга́ніваць ’абыгрываць’, абвурганівацца ’прайграваць’ (Нас.). Няясна. Ці існуе сувязь з варган, ст.-рус. оръганъ, польск. organy, чэш. varhany ’прымітыўны музыкальны інструмент’, гл. Шварц, AfslPh, 40, 290, напрамак запазычання лац. > ням.-бав. > чэш. > ст.-рус. Параўн. пач. v‑ у бел., укр. і літ. адпаведніках. Або да варганіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

náchstehen

* vi (D an D) саступа́ць, прайграва́ць (каму-н. у чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

loser [ˈlu:zə] n.

1. той, хто прайгра́ў гульню́, спабо́рніцтва і да т.п.;

He is a good/bad loser. Ён умее/не ўмее прайграваць з годнасцю.

2. лу́зер; няўда́чнік; няўда́чніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)