Разм.Прадаўжаць, працягваць. Можна доўжыць пералік імён і арганізацый, якія дасягнулі вялікіх поспехаў.«Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадаўжэ́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.прадаўжаць — прадоўжыць і прадаўжацца — прадоўжыцца.
2. Тое, што наступае непасрэдна за чым‑н.; працяг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праланга́цыя
(фр. prolongation, ад лац. prolongare = прадаўжаць)
прадаўжэнне тэрміну дагавора, умовы, вэксаля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск.prolongować, дзе з лац.prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел.проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск.prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
усхвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.
1. Пакрыцца хвалямі. Мора ўсхвалявалася.
2. Прыйсці ў стан хвалявання, непакою; устрывожыцца. Нікіцін да таго ўсхваляваўся, што ніяк не мог прадаўжаць работу.Гурскі.Сцяпан пазнаў выратавальніцу брызентавай лодкі і чамусьці ўсхваляваўся.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праланга́цыя
(фр. prolongation, ад лац. prolongare = прадаўжаць)
юр. прадаўжэнне тэрміну дзеяння дагавора, умовы, вэксаля і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
drugs that help to prolong life ле́кі, які́я дапамага́юць падо́ўжыць жыццё;
They prolonged their visit by a few days. Яны прадоўжылі свой візіт на некалькі дзён.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
renew[rɪˈnju:]v.
1. аднаўля́ць; рэстаўры́раваць;
renew one’s friendship аднаві́ць сябро́ўства;
The window frames will have to be renewed. Трэба будзе аднавіць аконную раму.
2.прадаўжа́ць, праця́гваць;
I must remember to renew the car insurance. Я павінен не забыцца прадоўжыць страхоўку аўтамабіля.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бытава́ць, ‑туе; незак.
Існаваць, мець пашырэнне, месца, быць вядомым. Колас ўжываў шмат слоў і выразаў, якія з аднолькавым правам бытуюць у рускай і беларускай мовах, але ніколі не рабіў штучных калек.Юрэвіч.Ва ўсім цяпер раскрываўся перад .. [Марынаю] новы сэнс, быццам усё, што жыло і бытавала навокал яе, стала раптам такім, якім павінна было быць заўсёды.Чорны.//Прадаўжаць існаваць. У Кушлянах да гэтага часу бытуе нямала вусных расказаў пра Францішка Багушэвіча.«Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)