прапалі́цца, ‑паліцца; зак.

1. Спаліцца наскрозь; прагарэць. Сукенка прапалілася.

2. Кончыць паліцца (пра печ). Печ прапалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábwirtschaften

vi (h) дайсці́ да гале́чы, прагарэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ся́йва ’ззянне’: паўночнае сяйва (Спадчына, 1995, 6, 256). Назоўнік ад *сяць ’ззяць’, параўн. укр. ся́ть ’тс’; гл. ззяць 2; сюды ж сʼа́јнуты, сʼайнути ’бліснуць, успыхнуць, прагарэць’ (аб дровах)’ (Клім.; кобр., Горбач, Зах.-пол. гов.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przepalić się

przepali|ć się

зак. прагарэць; перагарэць;

żarówka się ~ła — лямпачка перагарэла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прогоре́ть сов., в разн. знач. прагарэ́ць;

дрова́ прогоре́ли дро́вы прагарэ́лі;

сковоро́дка прогоре́ла патэ́льня прагарэ́ла;

свеча́ прогоре́ла два часа́ све́чка прагарэ́ла дзве гадзі́ны;

де́ло прогоре́ло перен., разг. спра́ва прагарэ́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verkráchen

vi (s)

1.

разм. збанкрутава́ць, прагарэ́ць

2.

(sich)

(mit D)

1) пасвары́цца (з кім-н.)

2) (in A) закаха́цца (у каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

збяднець, абяднець; згалець, агалець, заўбожаць, падупасці, прагарэць (разм.) □ дайсці да няма нічога

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)