Пачуне́ць ’паправіцца’ (Касп.). У выніку кантамінацыі лексем ачуне́ць (гл. ачуня́ць) і па‑правіцца. Параўн. таксама вы́чуняць ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
запра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.
Разм. Падрыхтаваць сваю машыну да работы, заліўшы ў яе гаручае, масла і пад. Шафёры спяшаюцца заправіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́виться несов., страд.
1. пра́віцца, папраўля́цца, выпраўля́цца;
2. упраўля́цца;
3. выпро́ствацца, выраўно́ўвацца;
4. напраўля́цца, наво́дзіцца; вастры́цца;
5. пра́віцца; спраўля́цца; см. пра́витьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распра́віцца¹, -пра́ўлюся, -пра́вішся, -пра́віцца; зак.
1. з кім. Учыніць расправу над кім-н., жорстка пакараць каго-н.
Р. са злачынцамі.
2. перан., з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (разм.).
Р. з сенам.
|| незак. распраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падупра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак., з кім-чым.
Разм. Управіцца ў асноўным, з большага. Падуправіцца з палявымі работамі. □ Надзя хутка падуправілася [з гаспадаркай], завязала хусту, аглядзелася ў люстэрка. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
исправля́ться
1. выпраўля́цца;
2. страд. папраўля́цца, рамантава́цца; выпраўля́цца; пра́віцца; выко́нвацца; см. исправля́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перечи́ниваться страд.
1. пра́віцца, папраўля́цца; рамантава́цца; ла́тацца, ла́піцца;
2. пераво́стрывацца; см. перечи́нивать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́правіцца 1, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.
1. Стаць прамым; выраўняцца, выпраміцца.
2. Пазбавіўшыся недахопаў, стаць лепшым. Гэты Колінька.. невядома, што з яго будзе. Але ж ён сын, нічога не зробіш. Можа яшчэ як-небудзь выправіцца. Пестрак.
вы́правіцца 2, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.
Пайсці, накіравацца куды‑н.; адправіцца. Жанчыны хуценька апрануліся, схапілі сёе-тое з адзежы, трохі яды і цянькамі выправіліся ў лес. Сабаленка. Выпіўшы пару бутэлек піва, якое Мікола паставіў, выправіўся ён [Васіль] разнесці заказчыкам пасудзіну. Ядвігін Ш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.
Разм.
1. Аднавіцца, наладзіцца (пра што‑н. разбуранае, заняпалае). Леташні, другі па ліку, пасляваенны год быў ураджайны, некаторыя калгасы трохі падправіліся, сёе-тое далі на працадзень. Навуменка.
2. Аднавіць крыху сваё здароўе, сілы; падлячыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.
1. Пайсці, паехаць, рушыць куды‑н.; выправіцца. Адправіцца ў падарожжа. □ Трэба паспець арганізаваць спрытную брыгаду, каб увечары адправіцца ў рэйд. Мікуліч. Бацька.. адправіўся агледзець жытні палетак. Гартны.
2. Адысці (пра цягнік, параход і пад.). Цягнік вось-вось павінен.. адправіцца. Кулакоўскі.
•••
Адправіцца да святых на чай (чай піць) — памерці.
Адправіцца на той свет — памерці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)