праве́раны в разн. знач. прове́ренный; испы́танный; см. праве́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́й, -ю, м.

Зарад пораху са шротам або куляй для паляўнічай стрэльбы; патрон з такім зарадам.

Праверыць н.

|| прым. набо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́льванне, -я, н.

1. гл. запаліць.

2. Прыстасаванне, якім выклікаецца загаранне паліва ў рухавіках унутранага згарання (спец.).

Праверыць сістэму запальвання.

Уключыць з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што (спец.).

Адвесам праверыць прамізну якой-н. паверхні, лініі і пад.

|| незак. праве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правяра́ць гл. праверыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

check up

праве́рыць, спра́ўдзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́верыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Дасканала праверыць.

В. рукапіс.

|| незак. вывяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́верка, -і, ДМ -рцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераправе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Праверыць нанава, яшчэ раз. Пераправерыць падлік. // Праверыць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераве́рыць

праверыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пераве́ру пераве́рым
2-я ас. пераве́рыш пераве́рыце
3-я ас. пераве́рыць пераве́раць
Прошлы час
м. пераве́рыў пераве́рылі
ж. пераве́рыла
н. пераве́рыла
Загадны лад
2-я ас. пераве́р пераве́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час пераве́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

верыфікава́ць

праверыць (правяраць), засведчыць (сведчыць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. верыфіку́ю верыфіку́ем
2-я ас. верыфіку́еш верыфіку́еце
3-я ас. верыфіку́е верыфіку́юць
Прошлы час
м. верыфікава́ў верыфікава́лі
ж. верыфікава́ла
н. верыфікава́ла
Загадны лад
2-я ас. верыфіку́й верыфіку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час верыфіку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)