pisownia

ж. правапіс; арфаграфія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нармалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Вызначыць (вызначаць) нормы, падпарадкаваць (падпарадкоўваць) норме.

Н. правапіс.

Н. вымаўленне.

2. Наблізіць (набліжаць) да нормы.

Н. міжнародныя адносіны.

|| наз. нармаліза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арфагра́фія, -і, ж.

1. Правілы напісання слоў і іх форм; правапіс.

2. Само такое правільнае напісанне, ступень яго засваення.

У яго а. кульгае (ён піша з памылкамі).

|| прым. арфаграфі́чны, -ая, -ае.

Арфаграфічная памылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

orthography

[ɔrˈӨɑ:grəfi]

n., pl. -phies

пра́вапіс -у m., артагра́фія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

арфагра́фія

(ад гр. orthos = правільны + -графія)

сістэма правіл напісання слоў пэўнай мовы; правапіс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

spelling

[ˈspelɪŋ]

n.

пра́вапіс -у m., артагра́фія f.; палі́тарнае чыта́ньне, вымаўле́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

грунтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; незак.

1. Асноўвацца, базіравацца. Беларускі правапіс грунтуецца на двух прынцыпах пісьма: фанетычным і марфалагічным. Юргелевіч. Існаванне і развіццё грамадства грунтуецца на працы народных мас. Лушчыцкі.

2. Зал. да грунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арфагра́фія

(ад гр. orthos = правільны + grapho = пішу)

сістэма правіл напісання слоў пэўнай мовы; правапіс.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

spelling [ˈspelɪŋ] n. пра́вапіс, арфагра́фія;

spelling rules арфаграфі́чныя пра́вілы;

a spelling reform рэфо́рма пра́вапісу;

What’s the correct spelling of this word? Як правільна пішацца гэтае слова?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца пры свабодным праходжанні паветра праз поласць рота (пра гукі мовы). Галосны гук. / у знач. наз. гало́сны, ‑ага, м.; гало́сная, ‑ай, ж. Галосныя беларускай мовы. Правапіс галосных.

•••

Беглая галосная — у беларускай мове: галосныя гукі «о» і «е», якія маюцца ў адных формах слова і знікаюць у другіх, напрыклад: сон — сну, пень — пня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)