гегемо́н

(гр. hegemon = правадыр)

кіруючая сіла чаго-н., кіраўнік, правадыр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Атуэй (правадыр індзейцаў) 6/165

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гуам (правадыр індзейцаў) 6/165

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

supremo [s(j)u:ˈpri:məʊ] n. BrE, infml (pl. -os) кіраўні́к, правады́р; дыкта́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Спартак,

правадыр паўстання рабоў у Старажытным Рыме.

т. 15, с. 99

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кагана́т, ‑а, М ‑наце, м.

Гіст. Дзяржава, правадыр якой меў тытул кагана. Цюркскі каганат. Хазарскі каганат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фю́рэр, ‑а, м.

У германскіх краінах — кіраўнік, правадыр; у фашысцкай Германіі — верхавод злачыннай нацысцкай партыі (пра Гітлера).

[Ням. Führer — правадыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chief​1 [tʃi:f] n. кіраўні́к; нача́льнік; шэф; зага́дчык; дырэ́ктар; правады́р пле́мені

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

standard-bearer [ˈstændədˌbeərə] n. fml

1. сцягано́сец

2. кіраўні́к ру́ху, лі́дар, правады́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сарда́р, ‑а, м.

1. У Афганістане і Іране — правадыр племені, уплывовы саноўнік.

2. У некаторых краінах Усходу — галоўнакамандуючы войскамі.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)