Verbum

пако́ра, -ы, ж.

1. Поўнае падпарадкаванне, пакорнасць.

Хрысціянская п.

2. Паслушэнства, пакорлівае прыняцце лёсу.

Прыняць патрабаванні з пакораю.

аднаду́шнасць, -і, ж.

Поўнае адзінства думак, пачуццяў, настрояў; поўная згода ў дзеяннях.

А. народаў у барацьбе за мір.

прысу́тнасць, -і, ж.

Знаходжанне ў якім-н. месцы ў дадзены час.

У маёй прысутнасці.

◊

Прысутнасць духу — поўнае самавалоданне.

эро́зія, -і, ж.

Поўнае або частковае разбурэнне паверхні чаго-н.

Э. глебы.

|| прым. эразі́йны, -ая, -ае.

Эразійныя працэсы.

двайні́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м., чый або каго.

Чалавек, які мае поўнае падабенства з другім чалавекам.

Мой д.

вылячэ́нне, -я, н.

1. Тое, што і лячэнне (афіц.).

Быць на вылячэнні ў шпіталі.

2. Тое, што і выздараўленне.

Поўнае в.

амні́стыя, -і, ж.

Частковае або поўнае вызваленне ад судовага пакарання асуджаных, якое праводзіцца вярхоўнай уладай.

Вызваліцца па амністыі.

|| прым. амністы́йны, -ая, -ае.

банкру́цтва, -а, н.

1. Неплацежаздольнасць у выніку разарэння даўжніка.

Б. фірмы.

2. перан. Крушэнне, поўная няўдача ў ажыццяўленні чаго-н.

Поўнае б.