Verbum

запла́каць, -ла́чу, -ла́чаш, -ла́ча; -ла́ч; зак.

Пачаць плакаць.

З. ад крыўды.

ру́мзаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм., неадабр.).

Часта і надакучліва плакаць.

|| наз. ру́мзанне, -я, н.

рыда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Голасна, сутаргава плакаць.

Р. над нябожчыкам.

|| наз. рыда́нне, -я, н.

плаксі́вы, -ая, -ае.

1. Які часта плача, заўсёды гатоў плакаць.

Плаксівае дзіця.

2. Такі, які бывае пры плачы, які выражае гатоўнасць плакаць.

П. голас. П. твар.

Гаварыць плаксіва (прысл.).

3. Які любіць скардзіцца, наракаць.

П. чалавек.

|| наз. плаксі́васць, -і, ж.

цішко́м, прысл.

1. Непрыкметна, паціху.

Ц. выйсці з хаты.

2. Ціха, нягучна, без шуму.

Ц. плакаць.

расхны́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Пачаць плакаць, выказваючы незадаволенасць кім-, чым-н.

Ну, годзе вам, расхныкаліся.

не́мы, -ая, -ае.

Жудасны, страшэнны, дзікі, роспачны.

Н. крык.

◊

Немым голасам (разм.) — вельмі моцна, што ёсць сілы (крычаць, плакаць).