жэлаці́н, -у, м. і жэлаці́на, -ы, ж.

Бялковае рэчыва жывёльнага паходжання, раствор якога пры ахаладжэнні пераходзіць у студзяністы стан (выкарыстоўваецца ў кулінарыі, медыцыне і пад.).

|| прым. жэлаці́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

jaywalk [ˈdʒeɪwɔ:k] v. перахо́дзіць ву́ліцу, паруша́ючы пра́вілы ру́ху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ford​2 [fɔ:d] v. перахо́дзіць/пераязджа́ць бро́дам, убро́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

переходи́ть​I несов., в разн. знач. перахо́дзіць; см. перейти́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

маяра́т, -у, М -ра́це, м. (гіст.).

1. Парадак атрымання спадчыны, пры якім зямельнае ўладанне пераходзіць старэйшаму сыну або старэйшаму ў родзе.

2. Нерухомая маёмасць, на якую пашырана такое права.

|| прым. маяра́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

субстантыві́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Спец. Перайсці (пераходзіць) у катэгорыю назоўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

overstep [ˌəʊvəˈstep] v. перахо́дзіць мяжу́;

overstep one’s authority перавыша́ць свае́ паўнамо́цтвы

♦

overstep the mark/line выхо́дзіць за ме́жы дазво́ленага, перахо́дзіць ме́жы; захо́дзіць на́дта далёка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вандрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. Падарожнічаць, рабіць падарожжа.

2. Часта мяняць месца жыхарства, весці неаседлы спосаб жыцця.

3. перан. Пераходзіць з месца на месца.

Што вы вандруеце па шпіталі?

|| наз. вандрава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

напаўкачавы́, ‑ая, ‑ое.

Які пераходзіць ад качавога спосабу жыцця да аселага. Напаўкачавыя народы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераха́жка ’праходжанне, прагулка’ (Нас.). Да пераходзіць > перахажываць ’пераходзіць з аднаго месца (кватэры) на іншае; часта праходзіць’, перахсіжываццсі ’мяняцца да лепшага; прагульвацца’, магчыма, пад уплывам польск. przechadzka ’прагулка, прагулянка, шпацыр’. Гл. пера- і хадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)