перехвати́ть сов.

1. в разн. знач. перахапі́ць, перахваці́ць; (перенять) пераня́ць;

перехвати́ть коммуника́ции проти́вника воен. перахапі́ць (перахваці́ць) камуніка́цыі праці́ўніка;

перехвати́ть гонцо́в перахапі́ць (перахваці́ць, пераня́ць) ганцо́ў;

перехвати́ть та́лию по́ясом перахапі́ць та́лію по́ясам;

2. (взять взаймы) разг. перахапі́ць, перахваці́ць; пазы́чыць;

перехвати́ть немно́го де́нег перахапі́ць крыху́ гро́шай;

3. (наскоро съесть) разг. перахапі́ць, перахваці́ць; перакусі́ць;

перехвати́ть чего́-л. съестно́го перахапі́ць чаго́-не́будзь з е́жы;

4. (проявить неумеренность) разг. перабра́ць (ме́ру); перахапі́ць, перада́ць;

перехвати́ть че́рез край перабра́ць ме́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахо́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахо́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подзаня́ть сов., прост. (тро́хі) пазы́чыць; (перехватить) перахапі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахо́плены в разн. знач. перехва́ченный; см. перахапі́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахо́пваць, перахо́пліваць гл. перахапіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перахо́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перахопліваць — перахапіць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераня́ць ’перахапіць, падхапіць у час руху; засвоіць, запомніць; запазычыць’, трак. ’захварэць на панос’, віл. ’прыняць дзіцё пры родах’ (ТСБМ, Гарэц., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. перейня́ти, переня́ты, перея́ти ’пераймаць, перахопліваць, пераняць’, рус. переня́ть ’пераняць, перахапіць’, пск. ’сустракаць ля брамы свайго дома’, польск. przejąć, przejmać ’узрушыць; прысвоіць, успадкаваць; перахапіць’. Паўночнаславянскае. Да прасл. *per‑jęti. Гл. таксама пераймаць, узяць і ‑няць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)