перабахту́рваць

‘пераліваць што-небудзь цераз край’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перабахту́рваю перабахту́рваем
2-я ас. перабахту́рваеш перабахту́рваеце
3-я ас. перабахту́рвае перабахту́рваюць
Прошлы час
м. перабахту́рваў перабахту́рвалі
ж. перабахту́рвала
н. перабахту́рвала
Загадны лад
2-я ас. перабахту́рвай перабахту́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перабахту́рваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Барля́ць ’пераліваць, узбоўтваць; працаваць без толку’ (Касп.). Параўн. рус. дыял. (пск., вяц., ноўгарад.) бурли́ть ’муціць, мяшаць ваду, пераліваць вадкасць’. Гл. бурлі́ць, буры́ць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

transfuse [trænsˈfju:z] v. (to/into)

1. med. пераліва́ць (кроў)

2. перадава́ць (пачуцці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пераліва́нне ср. перелива́ние; см. пераліва́ць I, пераліва́цца I 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przetaczać

незак.

1. перакочваць;

2. пераліваць;

przetaczać komu krew — пераліваць каму кроў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пераліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераліваць — пераліць і пералівацца — пераліцца.

•••

Пераліванне крыві — эфектыўны лекавы метад — увядзенне ў крывяносную сістэму хворага крыві здаровага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transfusion [trænsˈfju:ʒn] n.

1. med. пераліва́нне (крыві); трансфу́зія;

give a transfusion пераліва́ць (кроў)

2. перадава́нне (чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

úmgießen

* vt

1) пераліва́ць

2) разліва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

transfuse

[trænsˈfju:z]

v.t.

1)

а) пераліва́ць

б) перадава́ць

2) Med. рабі́ць пераліва́ньне n. (крыві́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пабэ́рляць ’пад’есці’ (Сцяшк. Сл.), ’узараць’ (Жд. 2). Няясна. Магчыма, звязана з барляць ’пераліваць, узбоўтваць, працаваць без толку’ (гл.) і далей з бурліць, бурыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)