чапі́ць, чаплю, чэпіш, чэпіць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Закрануць, зачапіць. [Юзік:] — А мяне адвялі на перавязачны пункт, а адтуль павезлі ў Адэсу ў шпіталь. Куля чапіла касці. Крапіва. Такіх дубоў цяпер рэдка дзе ўбачыш. Іх не чапіла рука людская. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рпія

(с.-лац. corpia)

перавязачны матэрыял у выглядзе нітак, нашчыпаных з рыззя (выйшаў з ужытку).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Verbándplatz

m -es, -plätze вайск. медыцы́нскі (перавя́зачны) пункт, пункт медыцы́нскай дапамо́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бікс

(ням. bixen = браць з сабой)

металічная скрынка, у якой стэрылізуюць (змясціўшы ў аўтаклаў) і захоўваюць стэрыльны перавязачны матэрыял, аперацыйную бялізну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

індывідуа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму; асабісты. Індывідуальныя рысы. Індывідуальны густ.

2. Які знаходзіцца ў асабістым карыстанні, распараджэнне асобны, не агульны. Індывідуальная гаспадарка. Індывідуальны транспарт. // Прызначаны для асабістага карыстання. Індывідуальны перавязачны пакет.

3. Які ажыццяўляецца, робіцца асобнымі людзьмі; не калектыўны. Індывідуальнае жыллёвае будаўніцтва. Індывідуальнае і брыгаднае спаборніцтва.

4. Асаблівы для кожнага індывідуума. Індывідуальны падыход. Індывідуальны план.

5. Асобны, адзінкавы. Індывідуальны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лігні́н

(ад лац. lignum = дрэва)

1) арганічнае рэчыва, якое разам з цэлюлозай змяшчаецца ў драўніне;

2) матэрыял у выглядзе тонкай слаістай паперы, вырабленай з драўніны; раней выкарыстоўваўся як перавязачны; драўнінная вата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Папяровы скрутак з чым-н.

Завінуць рэчы ў п.

2. Папяровы, поліэтыленавы і пад. мяшочак для прадуктаў.

3. Канверт з пісьмом афіцыйнага прызначэння.

Сакрэтны п.

4. У некаторых спалучэннях: камплект дакументаў, афіцыйных папер.

П. ідэй.

П. акцый (доля акцыянера ў акцыянерным таварыстве; спец.).

5. Штабель, стос грузаў, змешчаных на паддон (спец.).

Цэгла ў пакетах.

○

Індывідуальны (перавязачны) пакет — спецыяльна ўпакаваная гатовая павязка для накладання на рану пры аказанні першай медыцынскай дапамогі.

|| памянш. паке́цік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. паке́тны, -ая, -ае (да 1—3 і 5 знач.).

Пакетныя перавозкі грузаў (на паддонах; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матэрыя́л

(лац. materialis = прадметны)

1) рэчыва, сыравіна, з якіх вырабляецца, будуецца што-н. або якія прымяняюцца для пэўнай мэты (напр. будаўнічы м., перавязачны м.);

2) розныя звесткі, якія служаць асновай або доказам чаго-н. (напр. ілюстрацыйны м.);

3) тое, што і матэрыя 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

індывідуа́льны в разн. знач. индивидуа́льный;

~ныя я́касці ву́чняў — индивидуа́льные ка́чества ученико́в;

і. густ — индивидуа́льный вкус;

~ная гаспада́рка — индивидуа́льное хозя́йство;

~нае абслуго́ўванне — индивидуа́льное обслу́живание;

і. падыхо́д — индивидуа́льный подхо́д;

і. план — индивидуа́льный план;

○ і. перавя́зачны паке́т — индивидуа́льный перевя́зочный паке́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

station​1 [ˈsteɪʃn] n.

1. ста́нцыя, цэнтр, пункт;

a life-boat station выратава́льная ста́нцыя;

a filling station бензакало́нка;

a dressing station перавя́зачны пункт;

a central station электраста́нцыя; AmE пашто́вае аддзяле́нне

2. вакза́л, чыгу́начная ста́нцыя

3. mil. ба́за

4. прыпы́нак (на дарозе);

Get out аt the next station. Выходзьце на наступным прыпынку.

5. fml грама́дскае стано́вішча, ста́тус;

a woman of high station высокапаста́ўленая да́ма

6. AustralE па́ша для аве́чак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)